(11. Gün) Eresing: Sona Yaklaşırken

Çok uzun zaman farklı yataklarda yattıktan sonra evinizi özlersiniz, yatağınızı, mahallenizi özlersiniz ya işte başımıza gelen tam olarak buydu... Ama nasıl bir özlemek... Dolaşmayı çok seviyorum, ama sanki 12 günde 10 farklı yatak fazla geldi...

Dünya sevimlisi bir yere denk geldik Münih'e geri dönmeden önce: Eresing. Zaten sanırım herkes Münih yolunun üzerinde olduğu için tercih ediyor burayı. Gerçi ben kendi restoranı olduğu için seçmiştim. Çok ilginç bir yer değil Eresing ama kaldığımız otel nedense bence oldukça sempatikti: Gasthaus und Landhotel Wiedmann

Bu sefer sabahtan kalkıp gittik. Öğle yemeği civarında orada olduk restoran öğle arasına girmeden hemen bir şeyler söyledik ve gerçekten çok ama çok güzel bir yemek yedik. İçeri geçince otel ve restoranın 4 kişi etrafında döndüğünü fark ettik. Anne ve baba otel kısmıyla ilgileniyordu, abi şef, kardeşse garsondu. Gerçek bir aile işletmesi. Arabayı gölgeye çekmeye çıktığımızda otelin arkasındaki çimenlikte bir şişme havuz gördük. Ayıp olmayacağını bilsem fotoğrafını çekmek isteyeceğim bir görüntüydü. Ailenin tüm bireyleri mayolarını giymiş havuzda oturuyordu. Hayat bir bize mi bu kadar zor diyorum bazen ama haksızlık yaparım diye söylemeye dilim varmıyor.

Odaya döndük ve gerçek bir Türklük yaparak Mustafa'nın bütün kıyafetlerini küvette yıkadık.

Bu işlem o kadar uzun sürdü ki akşam yemeği zamanı geldi. Pencereden aşağı baktığımızda o kadar hızla dolduğunu gördük ki masaların koşarak gidip kendimize bir yer bulduk. Bu kadar hızla dolmasının sebebi o gün kaburga günüymüş. Fiks fiyata sen dur diyene kadar kaburga! Çatlamama gerçekten çok az kalmıştı. Biraz daha oturup midemizde yer açılmasını bekledik ve sonra sanki 20 dakika önce patlamak üzere değilmişçesine kendimize birer dondurma ısmarladık:

Gerçekten ondan sonra ne olduğunu hatırlayamıyorumi tek hatırladığım gece karın ağrılarıyla uyanıp "Neden biz böyleyiz? Neden? Neden?" diye birbirimize sorup tekrar uyuduğumuz...