(2. Gün) Bordeaux: Belle Epoque

Fransa'da pazar akşam, pazartesi gün boyu ve salı öğlen istediğiniz bir restorana gitmek zordur. Siz ne zaman gidecekseniz o zaman kesin kapalıdır. Pazartesi zaten hepsi kapalıdır ve Mustafa'nın doğumgünü elbette bir pazartesi gününe denk geliyordu. O yüzden eldeki seçeneklerden kutlamaya uygun bir yer bulmaya çalıştım. Bence çok da fena olmadı.

Kahvaltısı olmayan yerleri sevmiyorum, çünkü bence Fransa'da olmanın 3-5 şartı var ve kahvatıda kruvasan yemek kesinlikle onlardan biri. Ancak Mustafa'ya geçen nazım ailenin geri kalanında işe yaramadı. Bir dahaki sefere kendimi yere atıp tepinmeyi düşünüyorum.

Pazartesi kalkıp kendimizi yine yollara vurduk. Tabi ki çok uzağa gidemedik kendimizi yine nehir kenarında yürürken bulduk. Şöyle bir tekne turu varmış. Kesinlikle ben yapmam, ama fikrini çok beğendim.

Annemlerin peşinde bir sağa, bir sola ya da daha doğrusu Mustafa babamın peşinde bir sağa, bir sola koştururken; ben annemin yanında bizi kaybetmemesini sağlamaya çalışırken kendimizi şu kilisenin içinde bulduk.

Kilisenin karşısında, yan yana antikacılar ve bir bit pazarımsı görünce bizimkileri kaybettiğimizi anladık. Onlar da bizi kaybettiklerini anlamış olmalılar ki "Mustafa'yı peşimizden sürüklemeyelim, çok sıkılmasın!" diyerek bizi azad ettiler. 35 yıllık çocuklarıyım bir kere böyle muamele görmedim :(

İçimizde neden olduğunu bilmediğimiz bir park aşkı var. Park gördük mü gidip oturuyoruz. 5-10dk bile olsa hiç fark etmez. Otoban kenarındaki yeşilliklerde mangal yapan amcalar gibi Jardin Public'lere olan özlemimiz...

Akdeniz kenarında olmayan şey bu mimari işte... Mesela İtalya'nın her şeyine bayılıyorum; o köylerin iki katlı mimarileri, minimalliği ve işlevselliği evet kesinlikle bazen ihtiyaç duyduğum şey bazen o. Ama bir şehri dolaşırken büyülenmeyi seviyorum. Tüm meydanları seviyorum da kuzeye gittikçe daha çok etkileniyorum diyelim mesela.